با یک نگاه به تمام جانداران ، خیلی ساده متوجه میشیم که همه جانداران با تمام قوا سعی میکنند به انتهای درجه ای از رشد که امکانش رو دارند برسند. چون فقط اینجوری احساس رضایت میکنند. پس ما هم به عنوان یکی از مخلوقات اگر به آنچه که پتانسیلش رو داریم نرسیم هرگز احساس رضایت نخواهیم کرد. بدیهی هست که ما با موندن در مرحله ای که در اون کارهایی انجام میشه که حیوانات هم نسل به نسل انجام میدهند ، احساس رضایت نخواهیم کرد. بله همسفر ! اگر به بلوغ جسمانی برسی ، دارای مهارت های مختلف بشی، ازدواج کنی، فرزند دار بشی، برای فرزندانت پدر و مادر خوبی بشی، کل خانواده رو از راه حلال به سرانجام برسونی ، به طور مداوم حیطه مالکیتت رو افزایش بدی ، باز هم میبینی که اینها به خودی خود منجر به رضایت تو نمیشن. چرا؟ چون تمام این کارها رو حیوان ها هم انجام میدن. نسل به نسل و بدون آموزش قبلی ! پتانسیل ما فراتر از مرز فعالیت هایی هست که از پس حیوانات هم برمیآد.
پس اگر دنبال رضایت هستی راهی جز ورود به مرحله انسانیت نداری. مرحله انسانیت کجاست؟
پی نوشت :
امروز ششمین سالگرد تولد این وبلاگ هست. خوشحالی فراوانی داره که این وبلاگ به کمک نظرات فوق العاده روشن کننده بازدید کننده های بی تعصب و صادق، امروز به جایی که در اون سال ترسیم شده بود رسید. سپاس بی پایان ...
دو تا از پست ها رو به ترتیب خوندم و قصد دارم ادامه بدم. به سهم خودم واقعا ممنون. ولی راستوش بخواین نمیتونم جواب این سوالو ندم !! من معرفت داشتن و قدرشناس بودن برام خیلی مهمه و میگم طرف باید آدم باشه تا این صفات رو بفهمه.
پس شما این دو صفت رو به عنوان صفاتی که مختص انسان هست میدونی. ممنون از نظرت.
حقیقت طلب بودن انسان یکی از مهمترین صفت هاست. نمی دونم آیا این گزینه رو صفت دونست یا نه.
بهتره که انسان حقیقت طلب باشه. و وقتی که به پاره ای از حقیقت رسید به هر نحوی که شد اون رو بپذیره. با تمام سختی هاش بپذیره ! طوری که به انسان برتر نزدیکتر بشه.
سپاس فراوان منصور عزیز. اما ایا در رفتار حیوانات حقیقت یابی و حقیقت طلبی نمیبینی؟